Niet helemaal dus. Of om kort te zijn: helemaal niet! Op 29 juni zat ik 's ochtends vroeg bij de notaris tegenover een zeer oprecht ogende dame. We tekenden samen de voorlopige koopovereenkomst. De makelaar had me al geadviseerd pas echt de champagne open te trekken als de koop echt rond was. Maar ik dacht in mijn naïviteit dat dat het moment was.
Niet dus.
Er is wettelijk dan tegenwoordig drie dagen bedenktijd.
Ik ben altijd voor bescherming van de zwakkeren.
Maar dit heeft er in geresulteerd dat ze na drie dagen de koop heeft ontbonden.
De makelaar vertelde dat dit tegenwoordig (bij deze overspannen huizenmarkt) normaal is: op het moment dat je zegt dat je het koopt ben je de enige waar mee gedeald mag worden. Dat geeft die persoon de tijd om nog heel goed te kijken. Dus het idee is: blind kopen! Daarna zien we weer verder.
Met andere woorden: ze kunnen er makkelijk onderuit.
Ik voel me genaaid. Dat interesseert haar niet, maar mij wel.
Gelukkig heb ik al mijn beslissingen (ontslag nemen, op reis gaan) genomen onafhankelijk van de verkoop van het huis.
Maar mijn lieflijk wereldbeeld is wel weer een beetje in duigen :-(
4 opmerkingen:
dus het huis is helemaal niet verkocht! Shit, ik dacht dat je er vanaf was. Maar goed, het weerhoudt je toch niet van je plannen. Heel goed!
Onno
en je hebt ook nog eens een enge stalker zie ik bij het vorige berichtje .. ah gossie
Ach, er is in ieder geval een huis op (opnieuw) te verkopen. En dat kunnen een hoop mensen (waaronder ik) niet zeggen.
Ik hoorde gisteren in een gesprek met een vriend weer de interessante term 'wooncarriere'. En dat is, zo heb ik begrepen, veel eenvoudiger dan andere vormen van carriere....en levert in geld uiteindelijk ook meer op. Of zo.
En uiteindelijk is het allemaal steen&hout&geld, nou niet de meest interessante dingen in Het Leven.
50 km fietsen zonder vreselijke blessures, dát is op dit moment veel belangrijker lijkt me!
Ik dacht meer aan 5000km zonder blessures. Of is dat weer teveel gevraagd? Fietsen zonder blessures dan.
En je hebt natuurlijk gelijk: steen, hout en specie. Maar ik vind het ook het meest irritant dat die dame met stalen smoel tegenover me zat.
Een reactie posten