Eindelijk weer internet!

2 september 2007 - El Port de la Selva - Spanje

Eindelijk, na ruim 2 weken zonder internet-toegang, weer een mogelijkheid om het internet op te gaan. Dat klopt niet helemaal: 2 dagen geleden op een frans camping-pretpark voor €7 voor 30 minuten nog een poging op een vreselijke machine gedaan. Inmiddels al mijn wachtwoorden moeten vervangen maar GEEN toegang tot wat ik wilde bijhouden. Nu in een spaans kroegje aan het strand. Ik ga hieronder, samengevat, de laatste 2 weken beschrijven!

In Frankrijk ben ik vanaf Logny weer gaan fietsen. Het was redelijk weer. In ieder geval soort van droog. Op de eerste camping waar ik aankwam, hoorde ik Nederlands praten en ik zag fietsers. Ik denk: Hee, ik heb Nederlandse buren. Toen de buurman (ik had alleen de buurvrouw nog gezien) achter de boom vandaan zag komen viel ik bijna van mijn fiets! Het was Matthijs, mijn collega van het PMB waar ik de laatste maanden bij het havenbedrijf mee heb samengewerkt! Bijgevoegd de foto die ik van hem en Anke gemaakt heb toen ze de lantaarnpaal die hun tent in hellevuur doopte probeerden te verduisteren. Het was een erg gezellige avond (hoe kan dat nou, een dergelijk toeval!).
De dag erna zijn we eerst samen opgefietst. Maar zij hadden een doel dat een stuk verder lag en inmiddels was het weer begonnen met regenen.
Daar is het ook niet meer mee gestopt. Ik ben gestrand in een Frans dorpje. Daar eerst op de camping gelogeerd. Later in een hotel gegaan. Het was echt geen doen om te fietsen. Harde regen, veel water en veel wind.

Uiteindelijk ben ik in de Auvergne terechtgekomen met flink wat smokkelwerk. Ik hoorde gelukkig dat andere, doorwinterde fietsers wiens namen ik niet zal noemen, ook gesmokkeld hebben. Voor een beginner fijn om te horen.
In de Auvergne was het in eerste instantie droog. Maar ook daar begon het weer te regenen. Eigenlijk heeft het heel Frankrijk door geregend. Niet constant, wel irritant. In de krant heb ik gelezen dat de druivenoogsten uitgesteld moesten worden. En van alle fransen en nederlandse fransen die ik sprak, werd ik bevestigd: dit was in geen decennia voorgekomen. Dat het zo nat was.

Nu heb ik in mijn naïviteit er helemaal niet over nagedacht dat ik alleen maar regen zou krijgen. Ik heb gedacht: juli regen, dan is augustus droog. Vorig jaar was juli droog en augustus regen. Ik ben wel enigzins voorbereid op regen, maar het is ontzettend zwaar daar door heen te moeten ploeteren. Daarbij heb ik een tentje dat helemaal niet ingesteld is op regen. Het tentje is natuurlijk droog, maar ik kan er bijvoorbeeld niet in koken. Het is een fantastisch tentje (1,1kg) maar wel voor droge avonden. Of campings waarbij je ergens binnen kan zitten.

Ik heb dus nog meer smokkelwerk toegepast. Samengevat komt het erop neer dat ik het grootste deel tot Spanje met fiets en spullen in de bus van Wout heb overbrugd. Schaamte en blijdschap strijden met elkaar! Schaamte omdat dat niet het idee was, blijdschap omdat het kón! Voor mij is het geen survival of the fittest. Ik ben geen bikkel. Dat weet ik al jaren van mezelf! En deze trip was ook niet bedoeld om af te zien maar om in te zien.

Precies drie weken na mijn vertrek ben ik nu dus in Spanje. Dat voelt goed. Toen ik gister (veilig in de camper) de grens passeerde, merkte ik zelfs dat de tranen in mijn ogen opwelden. De laatste keer dat ik er was, is namelijk nogal wat bruut geëindigd. Degenen die me toen kenden, weten waarschijnlijk nog wel hoe.

Maar goed, ik ben in Spanje en dus over de Pyreneën heen. Die had ik hoe dan ook niet op de fiets gedaan. Dat was me in het redelijk vlakke deel van Frankrijk al duidelijk geworden: met stijgen heb ik geen enkel probleem maar afdalen vind ik vreselijk eng! 44km is tot nu toe mijn snelheidsrecord en dat is op redelijk vriendelijke hellingen. In de Pyreneën is het vrijwel onmogelijk daaronder te blijven!

Ik blijf nu een paar dagen hier. Dit is een ontzettend mooi kustplaatsje net over de grens. Ik heb mijn eerste kaarten van Spanje gekocht. Mijn geweldige Michelin-gids (kadootje van Alice en Arjan) stopt namelijk bij de Franse grens. Maar daar kon ik erg fijn op fietsen.
Ik ga nu een route zoeken over de platte delen van Spanje. Die zijn er. Mijn volgende doel is Madrid. Gelukkig heeft Spanje een goed treinsysteem. In Frankrijk moet je bijna altijd terug naar Parijs. Dus als het nodig is, gaat Chantal met al haar troep in de trein!

Misschien ga ik hier nog een keer mijn log bijwerken. Onderweg blijkt het niet goed mogelijk. Maar ik hou jullie op de hoogte!

Tot slot trouwens: ik ben altijd erg negatief geweest over Frankrijk maar deze keer: niets dan lof! Ik ben alleen aardige Fransen tegengekomen! Erg fijn!