Vandaag een artikel in de volkskrant. Een opstelwedstrijd voor migrantenkinderen. Drie verhalen van mensen die op jonge leeftijd naar Nederland zijn gekomen of als kind van gevluchtte ouders in Nederland zijn geboren. Ik heb soms discussies met mensen over 'buitenlanders' die hun plek in Nederland proberen te veroveren ten koste van onszelf, als Nederlanders. Daar word ik altijd verdrietig van. Als mensen me echt zouden kunnen uitleggen welke schade zij heel persoonlijk zelf lopen, zou ik daar graag naar luisteren.
Maar de verhalen van de mensen die huis en haard op geven om elders opnieuw te gaan vestigen, zonder rooie cent op zak, zijn per definitie schrijnend. Ik verplaats me dan altijd in deze mensen. Ik weet hoe lastig het soms is om gewoon, op vakantie, jezelf begrijpelijk te maken, te vertellen dat je van goede zin bent en uiteindelijk te krijgen wat je bedoelt. Maar dat is vakantie en voor je het weet ben je weer in de veilige vertrouwde omgeving.
Dat geldt niet voor de mensen die ik hierboven bedoel. Ze nemen alle risico maar dat betekent ook dat ze zichzelf enorm kwetsbaar maken. Ik kan daar alleen maar mijn petje voor af nemen.
Maar ik wil graag de discussie aan met mensen met andere meningen. Dus: als je wilt: reageer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
CC,
Ik maakte kennis met een 2e generatie 'buitenlander'. Universitaire graad, prachtige baan, vrouw, 2 kindjes. Doet enorm zijn best om alle vooroordelen niet te bevestigen, maar voelt zich steeds meer hangen tussen twee culteren. Hij is blij, hier in zijn moederland, maar verlangt ook naar zijn vaderland.
De realiteit in zijn moederland: zijn kindjes (twee jongens) zijn nú nog 'schattige donkere krullenkoppies' maar zullen binnen een paar jaar het vernietigende stempel 'kut-marokkaantje' gaan krijgen... In zijn vaderland zullen zijn kinderen de kinderen zijn van een welgesteld, ontwikkeld, zelfstandig man met groot aanzien.
Ik schaam mij voor de mentaliteit die wij ontwikkelen. Waren 'wij' hollanders niet door de eeuwen heen de vrijdenkers van europa en de rest van de wereld? Hier (Haarlem, Alkmaar en Amsterdam) kon men boeken drukken en uitgeven zonder vastgezet te worden. Hier (Oudewater) werden heksen gewogen en nóóit te licht bevonden. Hier waren anders denkenden en anders gelovenden welkom.... Vroeger wel.
Als mijn kennis besluit het zeker voor het onzekere te nemen en zijn kinderen te laten opgroeien onder omstandigheden die hén het meeste dienen, en dat is dus niet hier in dit kleingeestiger wordende Holland waar ik mij meer en meer voor schaam, dan weet ik dat 'wij' meer van hem zullen missen, dan hij van ons.
hxx
Beste h, met vertraging mijn reactie (zie de nieuwere boodschappen voor het waarom). Ik herken wat je zegt. Ik vind de tendens die Nederland opgaat erg eng. Vooral dat de groep tweede/derde generatie-nederlanders zich hier niet thuis voelt. Moet ontzettend ontheemt zijn en wat mij betreft is het ontzettend onterecht. Ik begrijp dat ook niet. Van ons Nederlanders dan. Dat je je af gaat zetten tegen een land dat je onwelkom bejegend snap ik wel. Zo zijn mijn ervaringen in Frankrijk eigenlijk nooit positief geweest en dat tekent hoe ik me voel in Frankrijk: onwelkom. En dat is alleen nog maar een vakantie.
Verder ben ik erg benieuw wie u is.
't zusje van de Wandelaar :)
Ik zoek wel met de "H", dus dat is (nu nog) Koningsbosch?
Niet de H van heks toch?
De H van heks ja, sorry ik was 'n paar dagen weg en had je eerder opmerking niet gezien.
Heel veel fiets genoegen! pas goed op jezelf, ik blijf je volgen.
hxx
Een reactie posten