Winterzonnewende

Morgenochtend om 6.08u vindt de winterzonnewende plaats.

“De dag van de langste nacht en de kortste dag. We vieren de wedergeboorte van het licht, de zon, het feit dat vanaf deze dag de dagen weer zullen gaan lengen.Het is een feest van vrede. Van de overwinning van duister op licht. Een strijd tussen koning Eik (Licht) en koning Hulst (duisternis), waarbij de Eikenkoning wint. Het is de tijd van inspiratie, vooruitblikken en uitgelatenheid. “
“De Winterzonnewende is traditioneel het moment dat het Licht terugkomt. Het duister, wat de overhand leek te krijgen, treedt weer terug. Het is tijd voor het nieuwe; het oude laten we achter ons.”

De Christelijke kerk heeft de heidense winterzonnewende (wat vroeger een groot feest was) aangegrepen om de belangrijkste Christelijke feestdag te vieren. Een mooie (en vooral heel slimme) manier om een heidens feest op te nemen in de kalender.

Maar Christelijk of heidens, uiteindelijk vind ik het vooral belangrijk dat de dagen weer langer worden!

Fijne kerstdagen!!

Hoe, waarom en met wie je ze ook viert!

Overigens is het in Amsterdam op dit moment ook wit en geweldig om bij een kerstboom binnen te zitten!

Al heb ik die niet.

En X is....

Jaja, eindelijk is de kogel door de kerk. Ik ben al een aantal keren blij geweest dat ik de naam uit het bericht heb omgevormd tot X maar uiteindelijk is het dan toch goed gekomen: ik heb een baan!! Het voelt een beetje vreemd. Als je benaderd wordt voor een baan is het anders dan wanneer je zelf solliciteert. Maar ik heb erg veel zin om op 7 januari weer aan het werk te gaan en mijn geest te scherpen aan technische problemen, communicatiestoornissen en dikke stress!

Ik ga bij stadsdeel Westerpark in Amsterdam (op een kwartiertje lopen van mijn huis) aan de Houthavens werken. Heel specifiek aan de ondertunneling van de Spaarndammerdijk.

Overigens heeft niemand gewonnen in het pooltje dat ik opgezet had. De antwoorden varieerden van: "ik heb geen idee" tot "ik mag zeker niet meedoen" (van mevrouw Menos die bij het stadsdeel werkt). Dus de hoofdprijs moet ik helaas zelf opdrinken!

Toch maar even reageren.

En dat is dus een flutartikel. Notabene op de voorpagina van de Volkskrant.

Ik heb maar eens een reactie aan de redactie gestuurd. Voor het eerst in mijn leven. De reactie staat hieronder. Als ie wordt geplaatst is het maandag. Het zal wel niet maar ik hoop wel dat er dan iemand anders heeft gereageerd en dat die brief wordt geplaatst! Teruglezend zie ik dat ik een betere reactie had kunnen schrijven maar ik zat onder de pijnstillers (vanwege de paradontoloog) en heftig te flippen op een antibiotica-allergie; desalniettemin is de boodschap duidelijk.

.

.

Geachte redactie,

Het artikel op de voorpagina van vrijdag 14 december (Biologische kippen zijn niet gezonder) is erg eenzijdig. Ik ben erg benieuwd naar de precieze onderzoeksvraag: Hoe is gezond geformuleerd? Het lijkt mij namelijk dat het onderzoek juist bevestigd dat de biologische kippen wél gezonder zijn. Ze hebben tenslotte een alerte imuumsysteem, waardoor ze sneller herstellen van een infectie. Daarnaast is het voor het krijgen van slachtrijpe 'gewone' kippen nodig dat de snavel preventief wordt gekapt (zodat ze hun soortgenoten de ogen niet uitpikken) en ze preventief antibiotica te geven. Om het nog maar niet te hebben over de 'gewone' kippen die letterlijk door hun poten zakken voor ze volwassen zijn. Wat is gezond, met dat in het achterhoofd?

MVG,

ondertekend.

AUW!

Vanmiddag bij de paradontoloog geweest.
Dat was geen grapje. Eerder een complete operatie! Hij heeft van twee kiezen al het tandvlees opengesneden om onder het tandvlees naar de wortels te kunnen kijken.
Nu bonkt en beukt het in de rechterkant van mijn gezicht.
Maar goed dat ik niet bang ben van de tandarts maar je zou het op deze manier wel worden.

Goed nieuws!

(Foto: zelf gemaakt in Mazagon, anderhalve maand geleden, snif)





Op de KNMI-uitdraai met zonsop- en -ondergangstijden die ik ieder jaar in februari op mijn prikbord hang, zie ik goed nieuws! Vanaf nu wordt het niet NOG eerder donker! De komende paar dagen (tot de 15e) wordt het steeds om 16.28u donker en vanaf de 15e alweer om 16.29u. Kijk dat is nou goed nieuws!
Er staat wel tegenover dat het 's ochtends langer donker is, maar daar heb ik op dit moment toch niet zoveel last van ;-)
En ik vind het persoonlijk fijn als de avonden langer zijn en het niet om 4 uur al begint te schemeren.

Oh jee

Ik heb vanaf vandaag weer TV! Heel vreemd. Ik heb nog niet gekeken maar dat ga ik vanavond wel doen. Omdat TV via een kabeltje (dus UPC) hier onmogelijk is, of in ieder geval erg onbetrouwbaar, heb ik het nu uit een kastje. Het is al een hele tijd geleden dat ik TV heb gehad dus ik ben erg benieuwd wat ik er van vind. Van vorige keren (bij mij gaat het op en af met wel TV, geen TV) kan ik me nog herinneren dat ik in het begin mijn hele verstand zat te vergapen bij de grootste bagger maar me na twee weken ontzettend ging ergeren aan alles, ook de niet bagger. Ik ga het zien. Letterlijk!

Heetgebakerd typje, die Sint

5 December blijft voor mij toch een avond dat ik bij de kachel moet zitten en liedjes zingen. En ook om lekker te eten en als het meezit, kadootjes uitpakken.

Het zat mee gister! Sinds drie dagen heb ik een nieuwe inwoner en daar heb ik gister mee proberen te fonduen.

Maar natuurlijk, heel klassiek, ik had geen spiritus meer. Bij de buren durfde ik niet aan te kloppen. Zij zaten met 4 verwachtingsvolle kindjes te wachten op Sinterklaas. Als ik dan aanklop voor spiritus wordt dat vast verkeerd begrepen! Maar he, achterin staat nog Coleman-fuel. Normaal te gebruiken in branders bij het kamperen dus dat zal wel fikken!

En dat deed het! Alleen fikte het zo hard dat het hele fonduestel in de fik vloog! Gelukkig heb ik met vuur een soort allertheid die er nu ook echt voor gezorgd heeft dat de boot niet afbrandde. Maar spannend was het wel. En gefondued heb ik niet meer.

En nu?

Ik wilde dit stuk beginnen met de titel "Al drie weken terug" tot ik zag dat die van vorige week bijna hetzelfde heet. Maar de vrijdagen blijken mijn teldagen en dus de dagen dat het echt tot me doordringt dat ik niet meer op reis ben.

Ik had de afgelopen dagen graag veel tekst willen schrijven. Het zouden huis-tuin-en-keuken-dingen zijn geweest. Alleen zat iedere keer als ik de pagina startte het gevoel in de weg: ik wil het hebben over de baanontwikkelingen! En omdat het ontwikkelingen waren, voelde het ook raar om er over te schrijven.

Maar nu ga ik het toch in vaagheden over hebben: ik lijk een nieuwe baan te hebben!
KNIJP!
Terwijl ik zelf in mijn hoofd had nu ongeveer eens serieus te gaan rond kijken.
Er moeten nog wat puntjes op de I gezet worden maar we zijn het eens dat we wederzijds willen dat ik er ga werken. Ik hou de details nog maar even in het vage.

Het proces dus maar met X als mijn waarschijnlijk toekomstige werkgever:
Een paar dagen nadat ik thuis was, en ik nog helemaal niet bezig was met werken als invulling van het leven, kwam al een telefoontje of ik geen interesse had om te komen werken bij X. Inmiddels is daar een aantal gesprekken overheen gegaan en ik ben erg enthousiast! Ik heb ook nog gesprekken met een bureau gehad helemaal buiten mijn 'oude' werkkring maar door het praten over X merkte ik dat ik de complexiteit van "mijn vak" erg zou missen. Het gedoe, het op drie borden tegelijk schaken, het continu aan het trekken en sleuren zijn. Voor veel mensen misschien een reden om weg te rennen maar voor mij het gevoel van: LEKKER!!
En daarbij zou ik in een organisatie werken en niet vanuit een organisatie ergens te werk komen zoals bij mijn vorige baan.

Ik weet niet waarom ik X niet bij de naam noem. Vooral om, mocht er nog een kink in de kabel komen, X en mezelf een beetje te beschermen. Maar ik heb er wel zin in!

Als iemand een poule willen starten over wie X is: hier is de ruimte! ;-)
(Mensen met voorkennis zijn natuurlijk uitgesloten voor de hoofdprijs)

De dames!

Dan nu toch de huis-tuin-en-keuken-dingen: de poezen!! Oh, wat is het een genot om ze weer om me heen te hebben. Wat zijn het een schoonheden! Het verbaast me met terugwerkende kracht dat ik ze drie maanden alleen heb kunnen laten. En ik weet niet of ik het ergens op het log verteld heb, maar zij zijn ook de enige reden in mijn hoofd geweest om eventueel niet aan de reis te beginnen! Ik vond het nogal wat: de verantwoordelijkheid over twee van die dames en er dan tussen uitknijpen. Ik heb ook opties overwogen om ze mee te nemen. Alleen dan uiteraard niet op de fiets. Maar gesprekken met deskundigen hebben me ervan weerhouden dat te doen. Voor de poezen zou het geen meerwaarde hebben, integendeel.



Ik heb mijn oplaadapparatuur weer gevonden (de chaos in huis is inmiddels ook weer een beetje beteugeld) dus bij deze een selectie van de dames ter onderbouwing van mijn standpunt dat het de mooiste poezen van de wereld zijn. Maar voor discussie sta ik natuurlijk altijd open!


Tot slot nog eentje dan:

Nog één foto van de dames. Tijdens het klussen zijn ze steeds erg aanwezig geweest. Ze vonden het in ieder geval erg interessant, al die dozen en het bewegen met schroevendraaiers. Jammer dat ze niet konden helpen.

Alweer twee weken terug

Beangstigend, hoe snel het gaat om weer terug te zijn. En dan heb ik nog de mazzel dat ik niet hoef te werken. Wat doet een mens dan als ie niet de hele dag besteedt aan foto's inplakken? Persoonlijk ben ik vooral bezig om mijn hele huis leeg en om te gooien. Na drie maanden uit vier fietstassen te hebben geleefd (ietsje meer in de tijden in de bus van Wout natuurlijk) en daar volledig tevreden mee te zijn, besef ik wat ik voor troep ik hier om me heen heb verzameld. Weg ermee!
Daarnaast word mijn geest alweer behoorlijk in beslag genomen met de toekomst. Ik heb een plan dat ik de komende tijd wil gaan uitwerken. Maar men heeft me ook al 'gevonden'. Dus ik moet inmiddels versneld gaan nadenken! En daarbij probeer ik me vast te houden aan mijn reis-wijsheid: een beslissing moet pas genomen worden als ie genomen moet worden.

Ik kan helaas geen foto plaatsen van de chaos in huis. Ergens in die bende moet de oplader liggen maar ik heb geen flauw idee waar ;-)))

De eerste Nederlandse triple crown!

Sorry Paulus, of ToeK, ik kan het toch niet laten. Even voor degenen die Triple Crown niets zegt: al vanaf het begin van mijn weblog staat er ook een link naar 'Paulus te voet over de waterscheiding van Canada naar Mexico' (zie de links rechts onder mijn profiel).
Ik ben niet de enige geweest die op pad was. Maar mijn tocht had letterlijk veel minder voeten in aarde dan die van Paulus, op de trail bekend als ToeK.
De Triple Crown omvat drie tochten oplopend in moeilijkheid. De eerste (de Appalachian trail) gaat over meer dan 3400km via de berggordel in het oosten van de Verenigde Staten. De tweede, de Pacific Crest Trail gaat over de westkant van de Verenigde Staten en heeft een lengte van meer dan 4200 km. De laatste is het toetje. Zowel qua lengte (meer dan 4900 km) maar ook in moeilijkheid. Hij gaat over de waterscheiding van de VS. Dat betekent dat het water aan de ene kant naar de Atlantische Oceaan gaat en aan de andere kant naar The Pacific. De tocht gaat óver de waterscheiding en dus óver alle bergkammen. Zie zijn site voor foto's etc.

De Triple Crown bestaat uit het lopen van alle drie. Per trail steeds de hele route en dus niet in stukjes (dag-, week- of maandtochten). Als je alle drie gelopen hebt, drie tochten van per stuk meer dan vier, vijf maanden, heb je de Triple Crown bereikt. Dit hoeft, en kan ook niet in één jaar vanwege de seizoenen.

Voor zover iemand weet, is er nooit een andere Nederlander geweest die de Triple Crown gelopen heeft.

Ik ken Paulus goed, het is een heel normale jongen ;-) maar ik vind het ongelovelijk stoer dat hij dit bij elkaar gewandeld heeft! Hij wil er geen aandacht aan besteden (de pers heeft al wel eens aan zijn deur geklopt maar daar heeft ie geen zin in) dus dan doe ik het maar!

Einstein ziek!

Het zijn net kinderen, katten. Dus als er iets mee aan de hand is, heb je het meteen door. Ik in ieder geval wel.

Einstein was de hele dag hangerig, lusteloos en landerig. Terwijl ze normaal gesproken bruist van energie. Ze lag ook de hele dag zo'n beetje óp de verwarming. Jeetje, wat doe je daar mee?

Uiteindelijk, toen ik het gevoel kreeg dat ik haar met de minuut achteruit zag gaan, de dierenspoedkliniek gebeld. Of ik haar temperatuur misschien kon opnemen. De dame vroeg nog of ik alleen was maar liet in het midden of dat goed of slecht was. Nou, niet handig dus! Met één hand de poes vasthouden en met de andere hand een thermometer inbrengen (anaal dus) is onmogelijk zelfs bij een landerige poes! Haha, lekker naief weer. Maar ik voelde wel dat ze duidelijk warmer was dan Merilyn.

Dus toch maar naar de kliniek. Zo'n wachtkamer is een wereld op zich. Hond met bloedende poot (bleek een ingescheurde teennagel maar het beest kon janken!) en poes die van het balkon was gevallen. Verder ook wat huilende mensen. Naar de dierenspoedkliniek kom je alleen als er echt iets aan de hand is.

Einstein bleek hoge koorts te hebben. Op haar rug had ze een wondje. Dat had ik toevallig 's middags al ontdekt. Daar kwam dus de hoge koorts vandaan. Na twee dikke spuiten in haar nekvel mocht ik haar weer mee naar huis nemen.

Het is echt heel heftig om Einstein als zo'n hoopje ellende te zien. Het lijkt nu al wat beter te gaan, ze heeft een pijnstiller gehad, maar effe afwachten.

Hier word ik gelukkig van!

Langzaam aan ben ik mijn oude routines weer op aan het pakken. Eén ervan is het bezoeken van Siem van der Gragt, de slager op de Elandsgracht.

Waar ik in Spanje erg veel moeite mee heb gehad, is hoe er meestal omgegaan wordt met eten. Paprika's moet je er eigenlijk niet eten: ze zijn zo bespoten dat ze Nederland niet eens inkomen. Helaas is paprika groente nummer 1 in Spanje.
Hetzelfde geldt voor vlees: de bio-industrie is er groter dan in Nederland. Er zijn wel uitzonderingen zoals deze blije zwarte varkens.

Maar terug in Amsterdam ben ik erg blij met de mogelijkheden om aan biologische producten te komen. Na drie maanden kwam ik vandaag dus voor het eerst weer bij Siem. Al jaren mijn vaste slager. Niet alleen vanwege het feit dat het biologisch is maar ook omdat het geweldig goed vlees is dat er verkocht wordt.

Vandaag zag ik in de winkel dat er inmiddels ook een website is (http://www.siemvandergragt.nl/). Ik heb hem zojuist doorgekeken en kreeg een grote grijns op mijn gezicht. Zo kan je ook met eten omgaan!

Ha ha ha!

Vandaag op de volkskrant-site:

'Moerdijkbrug in zeer slechte staat'

Rijkswaterstaat gaat de met metaalmoeheid kampende Moerdijkbrug veel eerder dan gepland repareren. Dat maakte het ministerie van Verkeer en Waterstaat woensdag bekend.


Maar goed dat ik er niet overheen ben gefietst ;-)

Snoepwinkel

Ik denk dat ik al 15 jaar niet meer in een bibliotheek ben geweest. Omdat het geld nu even niet op mijn rug groeit en de nieuwe bieb van Amsterdam een bezoek opzich zelf waard zou zijn, ben ik er vandaag maar eens gaan kijken.
Het is inderdaad een mooie bieb. En voor mij ook één grote snoepwinkel! Boeken waar ik nieuwsgierig naar ben maar die ik eigenlijk niet hoef te bezitten kan ik nu lezen of snel doorbladeren en daarna weer inleveren! Wat een feest zo'n bibliotheek!!

Ik merk wel dat ik inmiddels alweer een informatie-overload krijg. De krant van gister heb ik nog niet half uit. Ben blij dat ik nog geen abonnement heb! Waar haalt iedereen de tijd vandaan??

CC het leven

Hieronder heb ik een paar foto's geselecteerd. Het is slechts een klein deel van alles wat ik zou kunnen vertellen. Maar om te printen heb ik meer dan 200 foto's geselecteerd en dat ga ik jullie niet aandoen!

Alles bij elkaar blijven de ontmoetingen met mensen (en dieren) toch de mooiste maar daar maak ik meestal geen foto's van. Ik bedoel: als ik gezellig met iemand zit te praten (in dit geval dus ook steeds in mijn aftandse Spaans!) denk ik er niet eens aan om er een foto van te maken. Ik ga op in het moment.
En zo is reizen ook bedoeld denk ik. Als ik steeds met mijn camera bezig zou zijn, zou ik mijn legitmatie uit de lens van de camera halen maar er zelf niet meer zijn.
Afijn.
Terug naar de foto's.

De volgorde klopt niet omdat ik bij het eerste bericht (voor de lezer inmiddels het derde) chronologisch bij het verleden gestart ben en bij het volgende bericht (er zit namelijk een maximum aan foto's dat je in een bericht kan zetten) besloot dat andersom handiger was. Maar de tekst laat zich niet zo makkelijk verplaatsen dus ik heb het maar zo gelaten.

Als ik mijn reis mag samenvatten, ondanks alle mensen, dieren, dingen en indrukken die ik daarmee tekort doe, is het toch: een beslissing moet pas genomen worden als ie genomen moet worden.
Niet eerder dan het moment dat de beslissing genomen moet worden, dus er eerder over nadenken heeft ook geen zin.
Heel simpel, heel voor de hand liggend, maar we leven er meestal niet naar.
Ik kan er verder over uitweiden en het met voorbeelden onderbouwen maar de simpelheid bevalt me en ik ga er dus ook niet op in.
En op met die insteek de reis te maken, zorgde ervoor dat ik me ook geen zorgen hoefde te maken over de dag erna, of over de dag daarna. Erg prettig.

Mijn log stopt hiermee niet. Ik weet nog niet welke invulling ik het ga geven. Dat komt wel. Maar ik vind het natuurlijk fijn als er mensen blijven kijken dus houd hem in je favorieten ;-)

X
CC

foto's

Faro 9 november.
Ai, het zit er nu echt op. De fiets is geprepareerd voor de reis (lees: de slechte behandeling door de bagage-jongens) dus de 'groep' ingepakt en de bandjes slap. Een beetje gehandicapt dus. Maar in Schiphol stond ie al fier op met te wachten, ondanks de storm.

6 november - de grens over
Bij het passeren van de grens zakte een zachte weemoed over me heen. Het was praktisch om via Portugal te vliegen (anders had ik terug naar Malaga gemoeten of via Mallorca moeten gaan) maar de grenspaal met spanje bepaalde ook meteen voor mijn gevoel het einde van mijn reis. Dus net als bij binnenkomst in Spanje heb ik ook hier weer een stil traantje weggepinkt. Portugal is vast heel mooi. Maar Spanje vind ik zelf toch nog mooier...




Aracena - begin november
Sinds Malaga (en Amsterdam dus) ben ik in principe steeds aan de kust geweest. Maar mijn hart ligt daarnaast - ondanks de hoogtevrees ;-) - toch ook in de bergen. En tussen Huelva en Sevilla zou nog een erg mooi gebied liggen. Zo vertelde ook de huurdame van het huis in Mazagon. Daarnaast is het het gebied van de Jamon Iberico. De zwarte varkens die alleen maar (kurk)eikels eten. Ik heb me erg geamuseerd met deze beesten. Veel eikels daar en als ze die voor hun neus krijgen gaan ze knorren, smakken en blazen tegelijk. Overigens smaken ze ook erg lekker! De beesten dus. Maar omdat het gelukkige varkens zijn geweest (scharrelvarkens doet geen recht aan deze heren en dames, ze hebben ontzettend veel ruimte!) heb ik daar ook erg van genoten!


Mazagon - 16 okt tot 1 nov - Costa de La Luz, oftewel de kust van het licht. En terecht. Hier heb ik twee weken gelogeerd in een telefonisch in het spaans gehuurd huis! Hulde aan mijn docente in Madrid! In het witte huis in het midden heb ik vakantie-in-de-vakantie gevierd.
Mocht iemand een huisje zoeken met 4 kamers, 7 bedden, 2 badkamers, een goede keuken en een geweldig mooi spaans (lees: niet toeristisch) dorp dan heb ik het emailadres!! Errug de moeite waard.




Amsterdam 11 oktober
Tja, als toerist in je eigen stad. Wat doe je dan?
Een foto van de Westertoren maken natuurlijk!

foto's

24 september - De molens van Don Quichote - Consegeurra - de La Mancha. Een verder plat gebied, bevreemdend kaal! Maar het dorp heeft deze molens geclaimd als degene waar DQ tegen gevochten heeft. Gezien het klimaat (ontzettend heet!) lijkt het me logisch dat je in molens tegenstanders gaat zien. Als je hier niet gek wordt, word je het nergens!
Geruststellende gedachte overigens.



25 september - Ruierdera
En dan ineens midden in de kale La Mancha een laguna met geweldig mooie meren. Het is een spleet door de Mancha heen. Spanje is na Zwitserland het hoogste land van Europa. Dat zie je als je in Spanje bent eigenlijk niet. Maar (gelezen in de boekjes) de materie waaruit het Iberisch Schiereiland is samengesteld is zo sterk dat het niet buigt maar rijst! En de Mancha ligt hoog (600m), wat je niet ziet en daardoor kan dit soort natuur ineens aan de oppervlakte komen.
Bijzonder!


2 oktober Grananda
Zo ziet een postbus in het Alhambra eruit. Ik heb ongeveer 80 foto's gemaakt in het Alhambra. Die zal ik jullie besparen maar het is er erg mooi. Ook erg toeristisch maar daar heeft het ook alle reden toe.
Tussendoor ben ik ook nog in de Sierra Nevada geweest.




Costa del Sol (!!!! Tingelingeling) - 5 oktober
Op 21 september heeft het huisgehouden in Spanje (in oktober ook weer in Benidorm en Mallorca). Een week (of zoiets) daarna was ik in een dorp waar bruggen weggespoeld waren en zelfs iemand verdronken is . Dat wist ik niet toen ik het als bestemming koos, het was een handige locatie. Maar het was bizar om te zien.

Amsterdam - 9 november 2007

Weer thuis

Raar hoor om weer in Nederland te zijn. En nu niet even een dagje op en neer maar gewoon omdat ik hier weer mijn ding moet gaan doen. Heb nog geen idee welk ding, heb tenslotte geen baan, haha! Ik heb wel enorm veel ideeën waarvan ik eens moet gaan kijken of ze te realiseren zijn. Maar eerst maar weer eens echt landen hier. Dat gevoel heb ik nog niet.
En wat een takkeweer!! Jonge jonge. Gister lag ik nog op het strand. En nu zit ik in herfstig Nederland! Ik heb zelfs de verwarming alweer aangedaan! Terwijl ik drie maanden buiten heb gewoond. Raar.

Ik heb overigens al jullie reacties op mijn blog gelezen! Erg leuk. Ik wilde ook graag reageren maar merkte ook dat ik vooral niet te lang in een internetcafé wilde zitten. En meestal werkten ze met een systeem dat je tijd kocht en dat als die op was, de pc uit ging. Dat in combinatie met het feit dat ik vooral niet te lang binnen wilde zijn, zorgde ervoor dat ik meestal te weinig tijd inkocht. En dus niet aan reageren toekwam.

Ik zal morgen of misschien straks al wel, wat foto's gaan uploaden. Ook daar kwam ik niet aan toe. Terwijl er toch wel leuke foto-anekdotes zijn. En eerlijk gezegd ben ik graag nog een tijdje met mijn hoofd bij de reis dus vind ik het zelf leuk mijn blog er mee aan te kleden!

Om het verhaal rond te maken: vanaf dinsdag ben ik in Portugal geweest. Dat was erg raar. Ik spreek geen woord portugees en heb me twee maanden in het spaans begrijpbaar gemaakt. Het was alsof ik ineens echt toerist was. Daarnaast was Portugal vooral praktisch vanwege de luchthaven in Faro en niet omdat ik er speciaal wilde zijn. Dat was een rare combinatie. Bij het passeren van de grens, leek mijn reis al over.
Maar goed, nu is ie echt over. De laatste restjes ervan komen zo snel mogelijk op het blog.

Overigens, erg grappig, voor jullie niet te zien maar toch: de laatste maanden heb ik in spanje mijn blog aangepast met spaanse opmaak (dus: "titulo" ipv "titel", "crear" ipv euh, weet ik niet, en "Alice digo" ipv "Alice zegt") en die staat er nu nog steeds! Ben benieuwd hoe lang het duurt. Ook mijn blog moet weer in Nederland landen!

CC
Het leven

Aracena - 5 november 2007

Over een week alweer thuis....

Het is nu maandag, heb al weken geen internet meer gezien en zit nu in de heuvels boven Sevilla op een rot-pc te typen. Belangrijkste nieuws is dat ik weer bijna thuis ben. Vrijdag vlieg ik vanaf Faro naar Amsterdam. Nog maar 5 dagen dus. Auw.
Dit is waarschijnlijk ook mijn laatste keer voordat ik weer thuis ben dat ik op internet kan.

Hier in de bergen is het overdag in de zon erg warm, maar ´s avonds des te kouder. Vanaf 7 uur is het 7 graden. Erg heftig als je buiten leeft....

Ik heb 2 weken in een fantastisch huis aan zee (Mazagon) gezeten. Erg mooi daar, erg mooi weer. Foto´s komen nog.
Vandaag en morgen nog in de Sierra de Aracena en morgen naar portugal. Overnacht ik aan de kust zodat ik vrijdag vroeg op het vliegveld kan zijn.

Ik ben van plan dit weekend veel foto´s te gaan laden!

Tot in Nederland!

¡Hasta luego!
Snif

Tarifa - 15 oktober

Tarifa, het zuidelijkste puntje van Europa. Met aan de ene kant de Middelandse Zee en de andere kant de Atlantische Oceaan. Bijzonder.
Gister in Gibraltar geweest. Ook erg bijzonder. Ik begrijp nu waar de naam ´de rots van Gibraltar´ vandaan komt. Ik kan helaas geen foto oploaden, maar het komt er op neer dat uit het water een steen oprijst van meer dan 400 meter hoog. Uit het niets lijkt het. En het is natuurlijk raar om Spanje uit te gaan en Engeland binnen te stappen. Al viel het verschil wel mee. Gibraltar is toch behoorlijk Spaans.
Twee keer in een week Spanje uit en weer in, tjonge wat een globetrotter :-)

In Tarifa waait het altijd vanwege de straat van Gibraltar en de twee op elkaar botsende stromingen (Middelandse zee en Atlantische oceaan) maar toevallig is gister en vandaag de Levante zich ermee aan het bemoeien. En dat betekent een continue wind van ik schat een kracht of 8, 9BF. Over het strand lopen is bijna niet mogelijk laat staan er gaan liggen. Maar kijken naar de surfers is enorm!
Vanaf het strand kan je Marokko zien liggen. Ik ben nog even in de verleiding gekomen over te varen. Dat duurt zo´n 35 min. Maar ik ga toch verder, naar het westen. Vlak bij de grens met Portugal ligt een natuurgebied (Donaña) dat erg mooi schijnt te zijn. En erg plat! En met waanzinnige, verlaten stranden. En vandaar moet ik weer gaan denken aan de terugreis. Ik ga waarschijnlijk via Sevilla vliegen dus daar zal ik dan uiteindelijk weer naar toe reizen.
Nog maar 3,5 week te gaan....
Heel vreemd.

Amsterdam, 11 oktober 2007

Amsterdam?? Ja, Amsterdam. Ik ben stiekum een nachtje in Nederland geweest. Gisterochtend vanuit Torremolinos, of all places, de trein naar Malaga (7 minuten) genomen en daar het vliegtuig. Zojuist heb ik een hele waardevolle handtekening gezet waarmee ik een huis armer ben. Maar samengevat: het huis op de Lijnbaansgracht is dus verkocht! En ik zit nu in een internet-cafe dit log bij te werken. Errug leuk om als toerist (want waren zitten die internetcafeetjes??) door mijn eigen stad te lopen.
Ik heb verder niemand verteld dat ik kwam, zodat ik ook echt toerist kon zijn. Ik had veel weerzin om mijn reis te moeten onderbreken en anoniem door de stad leek me de beste manier om het gevoel te houden dat ik nog op reis ben.

En ik kan vertellen, dat ik Amsterdam als toerist een geweldige stad vind! Vanochtend door het Vondelpark gelopen (daar zitten alle notarissen), over de grachten, mijn poezen geknuffeld en bokbiertje gedronken. Geweldig! Het besef dat Amsterdam zo mooi is, maakt het hopelijk makkerlijker om in november terug te komen.

Ik ga de laatste regeldingen hier doen. Daarna vlieg ik weer terug.

Hasta Luego!

Over de helft....

Granada - 2 oktober 2007

Ai, over de helft! Dat zorgt voor veel reflectie.
De belangrijkste conclusie is natuurlijk dat ik dit bij lange na geen fietsvakantie mag noemen. Ik en mijn fiets zijn altijd samen (fietsen door Granada is ook weer leuk!) maar ik heb nog geen derde van de tijd fietsend doorgebracht.
Ik heb er zelf gelukkig inmiddels vrede mee. En het is gewoon ook niet anders. Ik durf echt de lange afdalingen op de fiets niet te maken en dan heeft het hier geen zin.
Wat raar is aan het over de helft zijn, is dat ik nu toch echt moet gaan bepalen welke route ik moet nemen. De afgelopen periode heb ik dat min of meer van het toeval af laten hangen maar ik moet nu uiteindelijk wel in een vleigtuig komen. Pas over 5 weken maar dat voelt al erg snel.

Op het moment dus in Granada. Kaartje voor het Alhambra op zak. Het is een leuk stadje. Ik had helemaal geen zin om naar een stad te gaan, maar de route naar de Sierra Nevada gaat via Granada. Tja, dan kan ik het ook niet laten liggen.

Hierna dus (morgen) naar de Sierra Nevada en daarna naar Malaga. Ik weet dus niet wanneer ik weer op internet ben. Of hoe lang. Dit is wederom een kort blogje. Vooral omdat ik niet binnen wil zitten (sorry!).

Veel sterkte aan jullie allemaal. Ik hoorde dat het echt herfst is in Holanda !

CC

Toledo - 24 september

Ruim een week in steden gezeten en nu ben ik daar wel weer even klaar mee. Ben vanuit Madrid naar Toledo gegaan, een dagje rondgehangen en ga nu afzakken naar het zuiden. Rustig aan! Ik begin wel te merken dat ik over de helft ben. Ik weet het niet heel precies maar ik ben al 6 weken weg en dat is bij drie maanden ongeveer de helft. Jammer! Nu al!!

Ik heb al jullie suggesties over Madrid opgevolgd. Sterker nog: ik zat (voor de insiders) met mijn hotel tussen Hortaleza en Fuencarral en eigenlijk midden in Cuecha. Erg gezellig, absoluut!

Ik weet niet wanneer ik weer online kan. Maar als het kan, merken jullie het wel weer!!

Overigens, halverwege Spanje is het nu een dikke 25 graden (of meer) en erg zonnig. In Madrid heb ik twee heftige buien gehad. Erg mooi ook!

Madrid - 19 september 2007

Zondagavond laat ben ik in Madrid aangekomen. Vanuit Zaragoza had ik een hotel geregeld.
Het was erg bijzonder om door een donker Madrid met volle bepakking te fietsen. Madrid is een gekkenhuis qua verkeer. Een medetreinreiziger had me een goede route door Madrid gewezen maar nog steeds 3 stroken met auto's naar het noorden en drie naar het zuiden. Wonderwel hielden ze wel rekening met me!
Het was zo'n 6 km fietsen, bergaf.
Het hotel had ik snel gevonden en had gelukkig een lift. Haha, hij was alleen zo groot dat net mijn tassen erin pasten. De fiets moest dus 2 trappen omhoog gedragen worden.
Het hotel was verder ok.

Maandagochtend startte de cursus. Heel bijzonder weer in een schoolomgeving te zijn. Gelukkig ben ik niet de oudste: de groep is erg gevarieerd. Ik heb 1 uur privé-les per dag en 4 uur klasje. In dat klasje irriteer ik me ontzettend. De anderen hebben al een week les maar snappen er werkelijk niets van! De juf heeft door dat ik me zit te vervelen dus na de les haalde ze me naar zich toe. Ze gaat me volproppen met extra oefeningen. Fijn! Ik ben niet erg ambitieus maar als ik hier wegga wil ik wel iets meer kunnen dan de menukaart lezen. Dat kan ik namelijk allang!

Ik heb 's middags les. 's ochtends vrij. Gister heb ik dat gebruikt om een ander hotel te zoeken (goekoper vooral). Eigenlijk door alleen maar uit mijn doppen te kijken had ik er snel één gevonden met als geweldig voordeel dat mijn fiets op een binnenplaatsje op de begane grond kan staan.

Vanochtend ben ik daarom op de fiets naar park Retiro gefietst. Het Vondelpark van Madrid maar dan effe groter (330 ha). Erg leuk weer, fietsen door zo'n grote stad en fietsen door zo'n ontzettend mooi park. Foto's volgen. Later. Microsoft in het spaans is lastig!

Ik ga nu weer naar mijn juf. Een leuke spaanse dame met lekker boud gevoel voor humor.

16 september - Zaragoza

Dit wordt weer een samenvattend mailtje over de afgelopen dagen.

Na het strand ben ik, luxe wederom met de bus, naar de Pyreneën geweest. Daar is een camping op 1000 meter (in Vallfogona de Ripolles) waar ik 7 jaar geleden ook eens geweest ben. Ik vond het toen al geweldig maar na de drukte van de kust c.q. een dorp was het nu helemaal adembenemend stil!
Ik heb ook een voor mijn doen spannende wandeling gemaakt. Ik kamp al een paar jaar met vreselijke hoogtevrees en deze wandeling zou ik een half jaar geleden echt nog niet gedurfd hebben. Nu wel en ik ben vreselijk trots!!

Vanaf Ripoll heb ik met mijn fietsje de trein genomen naar Lleida (Lerida) om uiteindelijk in Madrid te komen.
Op de fiets is het fietstechnisch goed te doen maar er zijn geen overnachtingsplekken. Het is een heel verlaten streek zonder campings maar ook geen dorpen met pensions of iets dergelijks.
Geen probleem: Met de fiets in de trein is al spannend en intensief genoeg, haha.
In principe kan je vanaf Ripoll in 6 uur in Madrid zijn. Met de HSL van Spanje. Maar dan moet je geen fiets bij je hebben. Die kan niet mee namelijk. Dus ik ben aangewezen op de regionale treinen. Eerlijk gezegd wel zo leuk overigens. Maar daardoor ook een reis in etappes (omdat ik de tijd heb).

In Lleida ben ik 1 nachtje gebleven. Niet speciaal een leuke stad. Daarna de trein naar Zaragoza genomen. Daar zou ik 5 uur moeten wachten om naar Madrid te gaan en dan om 21 uur in Madrid aan te komen.
Maar zoals ik erg gemerkt heb de afgelopen 5 weken: je moet pas een beslissing nemen als hij nodig is.
Dus ik ben Zaragoza ingefietst om te kijken of ik ergens info over hotels in Madrid kon vinden. Omdat ik pas laat aankom, vind ik het prettig in ieder geval één hotel te hebben voor de eerste nacht.
Die heb ik in Zaragoza kunnen regelen maar pas voor vanavond, zondag.
Afijn: de beslissing lag dus voor de hand: dan blijf ik nog een dagje in Zaragoza.

Erg goede keuze. Dit is een geweldige stad. Erg mooi, gezellig, druk. Een tip voor iedereen dus. Ik heb met veel plezier de gewoontes van de Zaragonezen bekeken (in pure devotie de voeten van Christus kussen, 5 keer per dag een mis en ervoor en erna lekker naar de kroeg). Enige nadeel is dat er geen camping (meer) is. Maar het hotel dat ik heb gekozen bleek op de Ramblas van Zaragoza te zitten. Dat betekent de hele dag druk! Overdag met veel oudere mensen voor de verschillende missen (er zijn hier 2 hele grote kathedralen), ´s avonds met de mensen in hun mooiste kleding en ´s nachts de jongelui in de kroeg.
Sluitingstijden kennen ze hier niet. Het knijpje onder mijn raam was tenminste om 7 uur nog open! Maar zonder muziek en geen dronken gelal. Heel bijzonder.

Om half 6 pak ik de trein naar Madrid. De enige regionale die er gaat. En dan stap ik morgenochtend om ACHT uur, hoezo vakantie!, de spaanse school binnen. Ben erg benieuwd. Het spaans komt al wel een beetje terug maar ik wil graag met de mensen kunnen praten. Nu kan ik mezelf redden maar eigenlijk geen gesprekken voeren.

In Madrid zal ik vast weer kunnen internetten dus wellicht snel alweer een nieuw bericht!

¡Astalo! Oftewel Hasta luego op zijn Aragonees!

Problemen, zucht

Door die pc in Frankrijk, zit ik nu in de problemen: mijn inlogcodes van de postbank werken niet en dat betekent dat ik geen betalingen kan verrichten. Erg irritant. Het geld is er en ik kan er niet bij. En de postbank kan ook al niet helpen.
He, daar zit ik niet op te wachten.
Ik wil namelijk bijvoorbeeld mijn cursus spaans gaan betalen, om maar iets te noemen. Want ik heb besloten in Madrid een week een highspeed cursus te gaan volgen. Lijkt me erg leuk, een weekje Madrid!
De route gaat dan via Lleida en Zaragoza. Met de trein helaas want er zijn weinig slaapplaatsen onderweg!

Later meer. Het is natuurlijk allemaal part of de reis, ha!

Eindelijk weer internet!

2 september 2007 - El Port de la Selva - Spanje

Eindelijk, na ruim 2 weken zonder internet-toegang, weer een mogelijkheid om het internet op te gaan. Dat klopt niet helemaal: 2 dagen geleden op een frans camping-pretpark voor €7 voor 30 minuten nog een poging op een vreselijke machine gedaan. Inmiddels al mijn wachtwoorden moeten vervangen maar GEEN toegang tot wat ik wilde bijhouden. Nu in een spaans kroegje aan het strand. Ik ga hieronder, samengevat, de laatste 2 weken beschrijven!

In Frankrijk ben ik vanaf Logny weer gaan fietsen. Het was redelijk weer. In ieder geval soort van droog. Op de eerste camping waar ik aankwam, hoorde ik Nederlands praten en ik zag fietsers. Ik denk: Hee, ik heb Nederlandse buren. Toen de buurman (ik had alleen de buurvrouw nog gezien) achter de boom vandaan zag komen viel ik bijna van mijn fiets! Het was Matthijs, mijn collega van het PMB waar ik de laatste maanden bij het havenbedrijf mee heb samengewerkt! Bijgevoegd de foto die ik van hem en Anke gemaakt heb toen ze de lantaarnpaal die hun tent in hellevuur doopte probeerden te verduisteren. Het was een erg gezellige avond (hoe kan dat nou, een dergelijk toeval!).
De dag erna zijn we eerst samen opgefietst. Maar zij hadden een doel dat een stuk verder lag en inmiddels was het weer begonnen met regenen.
Daar is het ook niet meer mee gestopt. Ik ben gestrand in een Frans dorpje. Daar eerst op de camping gelogeerd. Later in een hotel gegaan. Het was echt geen doen om te fietsen. Harde regen, veel water en veel wind.

Uiteindelijk ben ik in de Auvergne terechtgekomen met flink wat smokkelwerk. Ik hoorde gelukkig dat andere, doorwinterde fietsers wiens namen ik niet zal noemen, ook gesmokkeld hebben. Voor een beginner fijn om te horen.
In de Auvergne was het in eerste instantie droog. Maar ook daar begon het weer te regenen. Eigenlijk heeft het heel Frankrijk door geregend. Niet constant, wel irritant. In de krant heb ik gelezen dat de druivenoogsten uitgesteld moesten worden. En van alle fransen en nederlandse fransen die ik sprak, werd ik bevestigd: dit was in geen decennia voorgekomen. Dat het zo nat was.

Nu heb ik in mijn naïviteit er helemaal niet over nagedacht dat ik alleen maar regen zou krijgen. Ik heb gedacht: juli regen, dan is augustus droog. Vorig jaar was juli droog en augustus regen. Ik ben wel enigzins voorbereid op regen, maar het is ontzettend zwaar daar door heen te moeten ploeteren. Daarbij heb ik een tentje dat helemaal niet ingesteld is op regen. Het tentje is natuurlijk droog, maar ik kan er bijvoorbeeld niet in koken. Het is een fantastisch tentje (1,1kg) maar wel voor droge avonden. Of campings waarbij je ergens binnen kan zitten.

Ik heb dus nog meer smokkelwerk toegepast. Samengevat komt het erop neer dat ik het grootste deel tot Spanje met fiets en spullen in de bus van Wout heb overbrugd. Schaamte en blijdschap strijden met elkaar! Schaamte omdat dat niet het idee was, blijdschap omdat het kón! Voor mij is het geen survival of the fittest. Ik ben geen bikkel. Dat weet ik al jaren van mezelf! En deze trip was ook niet bedoeld om af te zien maar om in te zien.

Precies drie weken na mijn vertrek ben ik nu dus in Spanje. Dat voelt goed. Toen ik gister (veilig in de camper) de grens passeerde, merkte ik zelfs dat de tranen in mijn ogen opwelden. De laatste keer dat ik er was, is namelijk nogal wat bruut geëindigd. Degenen die me toen kenden, weten waarschijnlijk nog wel hoe.

Maar goed, ik ben in Spanje en dus over de Pyreneën heen. Die had ik hoe dan ook niet op de fiets gedaan. Dat was me in het redelijk vlakke deel van Frankrijk al duidelijk geworden: met stijgen heb ik geen enkel probleem maar afdalen vind ik vreselijk eng! 44km is tot nu toe mijn snelheidsrecord en dat is op redelijk vriendelijke hellingen. In de Pyreneën is het vrijwel onmogelijk daaronder te blijven!

Ik blijf nu een paar dagen hier. Dit is een ontzettend mooi kustplaatsje net over de grens. Ik heb mijn eerste kaarten van Spanje gekocht. Mijn geweldige Michelin-gids (kadootje van Alice en Arjan) stopt namelijk bij de Franse grens. Maar daar kon ik erg fijn op fietsen.
Ik ga nu een route zoeken over de platte delen van Spanje. Die zijn er. Mijn volgende doel is Madrid. Gelukkig heeft Spanje een goed treinsysteem. In Frankrijk moet je bijna altijd terug naar Parijs. Dus als het nodig is, gaat Chantal met al haar troep in de trein!

Misschien ga ik hier nog een keer mijn log bijwerken. Onderweg blijkt het niet goed mogelijk. Maar ik hou jullie op de hoogte!

Tot slot trouwens: ik ben altijd erg negatief geweest over Frankrijk maar deze keer: niets dan lof! Ik ben alleen aardige Fransen tegengekomen! Erg fijn!

Dag 8 Logny-les-Chaumont

Een week weg nu! Dat gaat erg snel, blijkt.

Gister de bus van Wout opgehaald. Die stond voor een reparatie (rem) bij een garage 40km verderop. De terugrit moest ik in Jules rijden. Niet vervelend!
's Middags een kleine 30km gaan fietsen. Dat is hier inderdaad iets heel anders dan in de gebieden waar ik tot op heden gefietst heb. Klimmen en dalen met meer dan 5%. En dan vallen deze op zich nog wel mee. Maar ik besef dat ik nog nooit in heuvels heb gefietst. Alleen gelopen. Het zal dus wel erg pittig worden als er ook nog bagage op de fiets zit!

Maandag ga ik weer fietsen. Het weer lijkt dan gunstig (voor morgen wordt veel onweer voorspeld). De bewoners van dit huis komen vanavond thuis dus ik weet niet of ik nog achter mijn blog kan. Dan wordt het pas als ik ergens boven de Morvan zit. Als ik tenminste een computer vind! Wordt vervolgd.

Dag 6 Logny-les-Chaumont

Tja, op een boerderij gebeurt niet zoveel. Helemaal niet als je niets doet, haha. De grootste opwinding van vandaag was tijdens mijn wandelingetje met de hond: Lags ging achter een konijn aan. Ik ging er vanuit dat het konijn ging winnen, maar helaas. Na een tijdje vond ik een triomfantelijke Lags gebogen over een overleden konijntje. Vloekend ben ik met hem terug naar huis gelopen. "Dat doet ie anders nooit!"
Andere opwinding: bonen plukken, courgette oogsten en appels rapen.

Zondag of maandag ga ik weer fietsen. Over de route met Oude Wegen. Gewapend met kaartmateriaal en camping-informatie!

Gefietst: 0 km, nul dus!

Dag 5 Logny-les-Chaumont

Het is een goede beslissing geweest. Mijn lijf is moe. Mijn duim sliep ook al bijna 24 uur en mijn rug voelt als een speldenkussen. Daarnaast natuurlijk spierpijn in mijn benen. Maar ook zag ik op de weersites dat in België matige tot sterke wind staat met windstoten tot 60km per uur. Niet leuk als je pal in zuidwestelijke richting moet rijden.
Hier is het rustig. Wel regenachtig, maar rustig. Even niets hoeven. Hoe heet dat ook alweer? Oh ja, vakantie. Daar ging het uiteindelijk allemaal om! Ik kijk wel hoe lang ik hier blijf. Ga in ieder geval een paar dagen de heuvels oefenen zonder bepakking. Matige training zeg maar.
En overal in Europa is het rotweer.

Laatste nieuws: het huis (zie eerder op het log) lijkt weer verkocht. Ik zeg vooral dat het zo lijkt, na mijn eerdere ervaringen....

dag 4 Viersel - Logny-les-Chaumont

Dat alles vaak anders loopt dan gepland, bleek vandaag. Relatief vroeg op pad. Ik moest nu namelijk écht 80km naar een camping die tussen haakjes stond. Met de tegenwind al gauw 5 uur effectieve fietstijd. En ik heb het nodig regelmatig te pauzeren waardoor ik er zeker 7 a 8 uur over fiets. En stel dat de camping niet bestond (vanwege de haakjes) dan zou ik daarna nog 13 km verder moeten. Dat fietst niet heel erg rustig.
In Duffel (...) boodschappen gedaan (erg veel aanspraak van de Belgen), door Lier en door Mechelen gefietst om uiteindelijk in Londerzeel bij de kerk te lunchen. Ik was net langs een station gekomen. En de wind stak nog verder op. Tijdens de lunch plopte de gedachte "Waar zou ik met die trein allemaal kunnen komen?" bij me op. Ik merkte dat het gevoel van een camping te moeten halen me erg frustreerde. Eigenlijk al bij het opstaan had ik iedere ochtend een gejaagd gevoel. En wildkamperen is er in dat deel van België ook niet bij omdat er teveel bebouwing is. Maar omdat ik geen kaarten van de omgeving had, alleen het route-boekje, kon ik ook geen alternatieven overwegen.
In een splitsecond heb ik dus besloten die dag niet meer verder te willen fietsen. Nog meer tegenwind, nog meer jagen, kom nou: ik doe dit voor mijn lol!
Het spoor leidde in ieder geval naar Brussel en dat is een internationaal station. Na contact met Wout (mijn eerste grote stop maar bedoeld na 6 dagen fietsen) bleek ik op een station te kunnen komen dat voor hem 45min rijden was. Deal! Kaartje gekocht en op naar Frankrijk!
Ook geen simpele operatie, met een volbeladen fiets de stations en treinen van België en Frankrijk overwinnen. Geen liften, instap van de trein bijna een meter hoog. Dus steeds de tassen er op en er af, heen en weer rennen maar gelukkig ook regelmatig hulp vanuit onverwachte hoek. Ook de ruikbaar aangeschoten lokettist in Brussel deed erg zijn best om me te helpen. Op zijn beurt legde ik hem keer op keer uit dat hij voor een nieuw wachtwoord één keer het oude en twee keer het nieuwe moest intoetsen. Ach ja.
Maar rond half 7 kwam ik aan in Hirson en om half 8 was ik in Logny-les-Chaumont. Een boerderij in een piepklein dorp in de Champagne-streek. Ik was bekaf. Dat treinreizen (en vooral het fietssleuren) was vermoeiender dan het fietsen.
In totaal 47km gefietst.

Dag 3 Oosterhout - Viersel

13 aug - Op de kaart, ik was van de route af, heerlijk naar het station van Breda gefietst, een punt op de route. Vandaar via het Markpad (een pad van 15km langs het riviertje de Mark) België ingefietst! Yes! Ik ben Nederland uit!! Nog steeds fikse tegenwind. Zeker kracht 4. Met 25 kilo bepakking geen sinecure. Slechts één keer op de route vastgelopen. Het pad leek niet te bestaan. Alle andere aanwijzingen klopte namelijk wel. Daarna een letterlijke vastloper: de ketting was door verkeerd schakelen van het rad gelopen. Aha, hindernis nummer 1. En ja, gelukkig geslaagd voor die beproeving: ik had hem er al snel weer opliggen.
In Viersel, onder de herrie van de A13, mijn tentje op een camping opgeslagen. Er waren twee andere Nederlandse fietsers. Toch prettig om even wat ervaringen te delen. Zij deelden ook mijn ervaring dat de tegenwind het erg moeilijk maakte flinke afstanden af te leggen. Wat erg vervelend is omdat de campings erg verspreid liggen. Tenminste, omdat het routeboekje alleen de route beschrijft, blijft onduidelijk of er nog meer campings in de omgeving zijn.
's Avonds getukkeld voor de tent, wat biertjes gekocht, gekookt en een wasje gedaan.
In totaal 74 km gefietst.

Dag 2 Zevenhuizen - Oosterhout

12 aug, acht uur op, tien uur weg, eerst nog betalen en om half 11 echt op de fiets. Al vrij snel begreep ik de routebeschrijving niet. Dat ligt aan mij, ik ben niet gewend ermee te werken. Maar het is wel frustrerend want steeds weer omkeren, vragen en hopen dat ik het goede pad wel vind. Want op de kaartjes is de informatie beperkt. Bij de goede aanwijzing terecht komen dus belangrijk. Tot aan Kinderdijk ging het vervolgens goed. Maar daar liep ik aan tegen 'de laatste molen'. De laatste behorend bij Kinderdijk was al achter de rug. Maar even doorfietsend kwam er nog een ander type molen om een bocht piepen. Daar zeker weer een half uur aan het zoeken geweest. Uiteindelijk leek het weer het goede pad.
Esther zou me aan de andere kant van de Moerdijkbrug (my piece the resistance) opvangen. De eerste tijdsafspraak was 13.00u. Maar toen stond ik nog bij Kinderdijk. Mmm, 14.00u moet lukken. Helaas, ook dat lukte niet door de tegenwind en de vele pontjes. Maar goed, uiteindelijk Dordrecht uit en daar zou het nog een minuut of 20 zijn. Buiten Dordrecht liep ik echter vast op een opgebroken pad. Er was geen manier om er omheen te gaan (het spoor werd omgelegd en er lag een diep gat). Ik heb nog een tijdje gezocht maar: niets. Het begon daarbij ook nog te regenen. Én ik stond bij een afrit van de snelweg.
Ik heb Esther gebeld en ze is me op komen halen.
Ik heb de Moerdijkbrug gehaald! Maar heel anders dan de bedoeling was!
Via Oudenbosch heeft Esther me in Oosterhout op een camping afgezet (degene die ik op het oog had was verdwenen!) waar ik in de stromende regen heerlijk friet met een fricandel speciaal heb gegeten. Kilometers: slechts 51!! Daar wel bijna 3,5 uur over gefietst (door alle omzwervingen).

Dag 1 Amsterdam - Zevenhuizen

En weg!
Daar gaat ze. Tja. Met de nodige (voor mij onverwachte ;-) emotie. 11.27u weggefietst.
In Amsterdam al in de problemen met de routebeschrijving. Als kaartenfreak en -oriëntator erg lastig om in tekst mijn route te moeten vinden. De summiere kaartjes zorgden er wel voor dat ik het goede pad vond (zoals dat ik aan de andere kant van het Nieuwe Meer moest zitten en dus verkeerd was gegaan). Daardoor uiteindelijk ook 77 ipv 67km gefietst. Met redelijk tegenwind.
Eerste overnachting was in Zevenhuizen. Ik was erg moe, fysiek. Zat een uur na aankomst nog steeds zachtjes na te hijgen. Maar het voelde ook goed!
Lekker gegeten bij het restaurant op de camping en heerlijk geslapen, de eerste nacht op mijn trip!

Bloednerveus!

Over 25 uur zit ik op de fiets. De laatste loodjes moeten nog worden gedaan. Maar met die zenuwen in mijn buik is het erg lastig! O o oh, waarom niet gewoon een rondje IJselmeer??

Dit is voorlopig mijn laatste berichtje. De eerstvolgende is op de eerstvolgende internet-plek die ik tegenkom. De eerste etappe gaat naar Rethel. Dat is zo'n 550km en daar hoop ik volgende week vrijdag aan te komen.
Tot dan in ieder geval!

Het past!

Zojuist alles wat ik mee wil nemen in mijn fietstassen gestopt. Eerst een berg van spullen in mijn kamer uitgestrooid. Ai, dat kan nooit passen. Daarna systematisch, ik blijk toch wat te hebben aan mijn rugzak-pak-ervaring, alles ook qua gewicht verdeeld in de tassen gestopt. En ook een beetje logica erbij.
Wat een feest om te merken dat het dan ook nog past! Sterker nog: de tassen zitten nog niet eens propvol. Er kan best nog een paar boekies bij!!

KLAAR!

Laatste dingen op het werk gedaan. Nu ben ik dus klaar!! Ik moet nog een klein toefje werken maar dat voelt niet zo. En natuurlijk mijn borrel op het PMB nog. En dan heb ik drie werkplekken leeggehaald en kan ik het werkeloze leven in! Zin in!

Bruggen!

Als hoogtevrees-bangerik heb ik op de tweede dag van mijn route al een leuke overwinning voor de boeg: de Moerdijkbrug. Hij is lang, hoog en druk!! Ik hou niet van hoge, lange en drukke bruggen. Om toch een beetje te trainen, leek het me slim om dan wat voorbeeldjes hier in de buurt te pakken. Met als toppertje: de Nesciobrug: hoog, lang en ontzettend smal!
Zo geschiedde: gister ben ik via de Schellingwouderbrug (ook niet mijn favoriet), IJburgbrug (prima te doen) en als toetje de Nesciobrug gaan fietsen. Het ging goed. Het viel zelfs wel mee!

vreemde bewoners

Ik heb niet alleen poezen, die ook nog wel eens dieren mee naar binnen nemen, ik heb ook vrijwillige gasten.

Waar komt zo'n beestie nou vandaan?? Er is hier geen lekker ondiep water!

Proeffietskampeerweekend

Ik had A. gevraagd of ze een keer een dagtochtje met me wilde gaan maken. "Waarom niet kamperen?" vroeg ze meteen. Eigenlijk wel een heel goed idee. Dat bleek zaterdagochtend ook. Hoe had ik het ooit in mijn bolle hoofd gehaald om een paar duizend kilometer te gaan fietsen zonder het een keer in veilig Nederland te oefenen?? De geleende tassen bleken zowel voor en achter niet te passen. Wat neem je allemaal mee in die tassen? Ik ben grote volle rugzakken gewend, geen kleine fietstasjes!

Maar het is allemaal goed gegaan. En belangrijker: ik vind het geweldig!

Zaterdag 70km gefietst, overnacht in Schoorl en zondag 30km terug en op de trein in Castricum. Ook dat in het kader van het oefenen: ik zal misschien mijn fiets wel een keer op de trein moeten zetten. En nu had ik tenminste hulp!

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering."

De tijd van het grote afscheid nemen is gekomen. En ik ben daar erg slecht in. Maar er gaan steeds meer mensen, collega's, op vakantie en die willen me nog een laatste keer (voor de komende maanden dan in ieder geval) even zien. Ik vind het raar en het raakt me. Op een mooie manier. Vandaag ook exit-gesprek op mijn werk gehad. Ik ben er nog 2 weken maar qua planning kwam dit het beste uit. Vreemd wel.

Ik betrapte me er gister ook op dat ik mijmerend vanaf de 8e bij het Havenbedrijf naar buiten stond te kijken. Ik zal de stad en het werken eraan gaan missen. Maar met een goed gevoel.

Rondje Hoep

(Zo'n rotweer was het nu ook weer niet maar de foto die ik gemaakt heb, krijg ik niet uit mijn nieuwe mobiel ;-))

In het kader van trainen die benen had ik voor mezelf een rondje Ronde Hoep uitgestippeld. Ongeveer 50km fietsen. Dat zijn er maar 26 geworden. Voor een beetje regen ben ik niet bang, maar bij het bordje Ouderkerk aan de Amstel begon t te onweren. Daar ben ik ook niet bang voor maar om dan door een polder (dus geen bomen) te fietsen, leek me geen goed plan.

Het bleek een goede keus. Na 10 minuten fietsen hoorde ik boven me de bliksem. Ja, ik hóórde de bliksem, niet het onweer. Dat sloeg nog geen seconde later aan de andere kant van de Amstel keihard in! Ik donderde bijna van mijn fiets.

Heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn eerste snelheidsrecordje te pakken heb: 29,5km per uur.

Ik heb me lachend nat laten regenen. De regen was namelijk warm. Best aangenaam.

Volgend weekend 2 dagen fietsen. Naar Schoorl. 50km ongeveer.

route deel één

Het lukt me niet om een kaart via het internet van mijn route te krijgen. En scannen van de route is ook lastig omdat het om verschillende kaarten gaat. Maar deel één van mijn route gaat naar St Quentin. Vanaf dat punt neem ik een afslag naar het oosten naar een plaatsje tussen Charleville en Reims, Logny-le-chaumont.

Saint Quentin ligt op 450km vanaf Amsterdam, de 'afslag' eindigt 100km verder. Maar dan zit ik op een boerderij bij vrienden waar ik alles effe kan recapituleren. Volgens mijn berekening heb ik er dan 7 dagen fietsen opzitten. Dit is allemaal vooral afhankelijk van de campings. Op mijn eerste etappe ga ik nog niet wildkamperen. Later misschien wel, want dan ben ik niet meer afhankelijk van campings. Maar ja, ik start met nederlandse solo-benen. Dus dat voelt nu nog wel als eng.

Deze etappe is overigens (tot St Quentin) de route naar Santiago-de-Compostella. Speciaal gekozen omdat ik dan waarschijnlijk meer fietsers tegenkom.

Over het IJ

"Wij, Amsterdammers" laten de stad stoppen bij het IJ. Logisch, je kan er niet naar toe fietsen. En de fiets is toch wel het ding. Maar er ligt water tussen. Het Over-'t-IJ-festival is wel aan die andere kant. En omdat een dierbaar vriendinnetje daar aan die andere kant woont, heb ik gister zelf de oversteek gemaakt.
Ik vond het bijzonder. Zo'n laatste stukje Amsterdam dat 'wij' als ruimtelijke ordenaars (mijn vak voor nog een paar weken) toch een beetje aan proberen te harken. Ook met haar over gediscussieerd. Want ja, mensen moeten wonen. Maar ook ja, wat zijn dit bijzondere plekken! Ik heb twee links bijgevoegd. De ene over een voorstelling die afgelast is omdat AT5 weer een tendentieus (sorry hoor, AT5 is verslaggever van de stad, dat is mooi, maar voor mijn smaak altijd te tendentieus) item er van gemaakt heeft, de andere over een voorstelling die me mee nam naar wonderland en naar het nu. Het festival is inmiddels alweer voorbij.
http://nl.youtube.com/watch?v=2ysqMJiYfOo

http://www.overhetij.nl/temp/index.php?option=com_eventlist&func=details&Itemid=&did=307

andere zaken en het leven

Ik bemerk aan mezelf dat ik eigenlijk alleen nog maar bezig ben met weggaan. Ik loop door de stad, de mooie spullen waar ik normaal gevoelig voor ben gaan volledig langs me heen: ik heb een doel! Alles weeg ik af langs de lat: heb ik dit de komende maanden nodig? En bij de meeste dingen is dat niet zo.

Erg grappig die focus.

Maar ook niet heel interessant voor een weblog denk ik. Want waar kom ik mee thuis??? En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn multitool met diverse inbus-sleutels-kettingspanner-spakenspanner-ennogveelmeermoois, mijn teflon-spray voor de ketting, tandenborstel (voor de ketting), pompnippel en een nieuwe mobiel. En hele fijne adviezen van mijn fietsenman. Ik ga hier geen reclame maken, maar als jullie een goede zoeken, weet ik wel een adresje.

Huis verkocht! ????

Niet helemaal dus. Of om kort te zijn: helemaal niet! Op 29 juni zat ik 's ochtends vroeg bij de notaris tegenover een zeer oprecht ogende dame. We tekenden samen de voorlopige koopovereenkomst. De makelaar had me al geadviseerd pas echt de champagne open te trekken als de koop echt rond was. Maar ik dacht in mijn naïviteit dat dat het moment was.

Niet dus.

Er is wettelijk dan tegenwoordig drie dagen bedenktijd.

Ik ben altijd voor bescherming van de zwakkeren.

Maar dit heeft er in geresulteerd dat ze na drie dagen de koop heeft ontbonden.

De makelaar vertelde dat dit tegenwoordig (bij deze overspannen huizenmarkt) normaal is: op het moment dat je zegt dat je het koopt ben je de enige waar mee gedeald mag worden. Dat geeft die persoon de tijd om nog heel goed te kijken. Dus het idee is: blind kopen! Daarna zien we weer verder.

Met andere woorden: ze kunnen er makkelijk onderuit.

Ik voel me genaaid. Dat interesseert haar niet, maar mij wel.

Gelukkig heb ik al mijn beslissingen (ontslag nemen, op reis gaan) genomen onafhankelijk van de verkoop van het huis.

Maar mijn lieflijk wereldbeeld is wel weer een beetje in duigen :-(

Alive and kicking!

Ja, ik ben weer in cyberspace. Nieuw modem ontvangen en geïnstalleerd en nu kan ik eindelijk mijn blog bijwerken.

Onderweg vanaf mijn werk met het modem bij mijn slijter (genaamd "de ware Jacob") langs gegaan en een flesje wijn gehaald. Hij had een proefwijn in de koelkast staan (om te proeven of ie in het assortiment zou komen) met één glas eruit (op de foto inmiddels 2 meer). En die kreeg ik van hem mee. Toen wist ik zeker dat het met het modem zou gaan lukken!

Dus: ik ga vanaf nu weer proberen regelmatig de zin en onzin van het leven met jullie te delen!

korte update internet

Internet ligt er thuis nog steeds uit. Dus tot op heden geen nieuwe aanvoer op mijn blog. Ik baal er ontzettend van want er zijn toch veel dingen die ik er op zou willen zetten. Mijn provider en ik zijn het eens dat het aan het modem ligt en hij heeft me een nieuwe toegestuurd. Dat duurt allemaal weer DAGEN! Maandagavond de afspraak gemaakt, zaterdag de eerste (nutteloze) bezorging, vandaag dus de tweede. Maar dan kan ik het morgenochtend op het postkantoor ophalen, yeah! Met een beetje mazzel morgenavond thuis weer online!
Dan horen jullie van me!

steun en toeverlaat

Ik kon het toch niet laten, en ja, op internet staat een plaatje van mijn fiets. Dit is hem dus. Hier ga ik 3 maanden op door Europa. Dit weekend deel 1 van de reis in kaart gebracht, letterlijk, en ontzettend veel zin om te gaan! Enige opstakel is de Moerdijkbrug, daar zie ik nu al tegenop.

Ik zal als het binnenkort kan, een overzicht van de eerste etappe geven!

nog steeds afgesneden van de digi-wereld

Heel irritant: ik kan nog steeds niet op internet. Het lijkt erop dat het modem gewoon kapot is. Dat hoop ik dan in principe ook maar, hardware is makkelijk vervangbaar. Maar voorlopig dus geen mooie updates. Heel jammer want ik heb een ontzettend mooie fiets gekocht waar ik de komende maanden op ga wonen! Ik zal proberen een plaatje op de log te zetten, maar werk gaat voor, helaas. Het besef dat ik nog maar 19,5 dag hoef te werken, relativeert dat overigens ontzettend. Zelfs de lastigste gesprekken (vanmiddag komt er nog eentje met collega-woonboters alleen dan vanuit mijn werk) lijken minder lastig.
Tot snel met een goede update!

Toch een digibeet

Heel irritant, mijn internet ligt er thuis uit. En ik vind dat ik in mijn werktijd niet aan een blog moet werken. Terwijl er zoveel gebeurd is (huis verkocht, rotsklimmen en dus mijn baan opgezegd, stuiter, stuiter). Daarom nu (maar effe pauze genomen) de oproep: heeft iemand een idee hoe internet er zomaar uit kan donderen? Ik heb de hardware gecontroleerd: router geeft nog lampjes en de daarop eveneens aangesloten telefoon doet het gewoon. Kabels zitten vanaf de router op de goede manier in de computer. Maar ineens krijg ik geen contact meer met de server terwijl ik geen instellingen heb veranderd. Wat kan er dan aan de hand zijn?? Wie het weet, mag het (heel graag) zeggen!

Oeps, wat heb ik nu gedaan?

Na 8 jaar bij een fantastisch bedrijf te hebben gewerkt, heb ik daar vandaag mijn ontslag ingediend.
Wow. Ik stuiter er nog van.
Ondanks dat ik daar altijd met veel liefde heb gewerkt, merk ik dat het tijd is weer verder te gaan kijken. Alleen, wat moet nadat je bij één van de best georganiseerde bedrijven hebt gewerkt, met de mooiste projecten van de wereld?
Dan moet je gewoon maar eens drie maanden gaan navelstaren.
En dat is precies wat ik ga doen. Eind augustus pak ik mijn fietsje (eerst nog even kopen) en ga fietsen. De eerste stop wordt Noord-Frankrijk en wat ik vanaf daar ga doen, ga ik daar bedenken.
Voelt goed!

mensen

Vandaag een artikel in de volkskrant. Een opstelwedstrijd voor migrantenkinderen. Drie verhalen van mensen die op jonge leeftijd naar Nederland zijn gekomen of als kind van gevluchtte ouders in Nederland zijn geboren. Ik heb soms discussies met mensen over 'buitenlanders' die hun plek in Nederland proberen te veroveren ten koste van onszelf, als Nederlanders. Daar word ik altijd verdrietig van. Als mensen me echt zouden kunnen uitleggen welke schade zij heel persoonlijk zelf lopen, zou ik daar graag naar luisteren.
Maar de verhalen van de mensen die huis en haard op geven om elders opnieuw te gaan vestigen, zonder rooie cent op zak, zijn per definitie schrijnend. Ik verplaats me dan altijd in deze mensen. Ik weet hoe lastig het soms is om gewoon, op vakantie, jezelf begrijpelijk te maken, te vertellen dat je van goede zin bent en uiteindelijk te krijgen wat je bedoelt. Maar dat is vakantie en voor je het weet ben je weer in de veilige vertrouwde omgeving.
Dat geldt niet voor de mensen die ik hierboven bedoel. Ze nemen alle risico maar dat betekent ook dat ze zichzelf enorm kwetsbaar maken. Ik kan daar alleen maar mijn petje voor af nemen.

Maar ik wil graag de discussie aan met mensen met andere meningen. Dus: als je wilt: reageer.

poezen?

Mijn poezen blijken gek op gekookte aardappel. Ik snap het niet meer. Dit zijn toch jagers? Dat was gisterochtend in ieder geval nog wel zo. Ik lag in bed (8 uur op een vrije dag dat mag) en Einstein zat te miauwen. Ik riep haar, normaal gesproken komt ze dan. Nu niet. Ze ging door. Het was niet klagelijk, paniekerig of wat dan ook. Maar het ging wel door. Dus ik ben toch uit bed gestapt. Wat ze wilde laten zien, staat op de foto. Erg fijn dat ze de trofee niet in bed heeft gesleurd (daar hoor je genoeg verhalen over) maar me alleen wilde vertellen dat ze hem had.

klimmen

Tjonge jonge, dat ging rampzalig. En volgende week moet ik het in de Ardennen in het echt gaan doen. Blijkbaar is 2 maanden niet klimmen voldoende om je weer helemaal naar het beginpunt te werpen.

Overigens maak ik de foto dus je ziet me niet klimmen.

herstelwerkzaamheden

Morgen ga ik de badkamer, waar het allemaal begon, herstellen. Achter de plank ligt de oh zo belangrijke pomp die me de afgelopen dagen drijvend heeft gehouden. Maar de plank is ook één van de redenen van al het water op het vlak geweest dus ik moet hem even liefdevol behandelen (in de lak zetten en goed afkitten).

Reacties?

Ok, ik had al aangegeven dat dit voor mij één groot experiment is. Het blijkt nu al weer. Ik vind het leuk als mensen reacties achter kunnen laten en bij de eerste twee berichten was dat ook mogelijk maar ik heb iets gedaan waardoor ik het onmogelijk heb gemaakt.

Zucht.

Ikke digibeet.

Ik kan het nu ook niet vinden. Als iemand een gouden tip heeft, mail me dan effe!

doosje

Ik ga Cruijf niet citeren over voor- en nadelen maar de aanschaf van mijn pompje heeft behalve de boot 15 cm te liften ook één van de dames blij gemaakt.

Links Merilyn, rechts het zwaard van het schip. De zwarte lijn onderaan is het verschil in de diepteligging tussen gister en vandaag.

dan denk je dat je alles hebt gehad...

Na zondag bleef het grachtenwater (want dat was het overduidelijk) met bakken binnenstromen. Een naargeestig gevoel, alsof iemand één voor één wat baksteentjes uit de gevel haalt totdat ie omdondert. Oftewel: het gevoel dat je op een zinkend schip zit. Niet fijn. Uiteindelijk de buurman erbij gehaald (de creator van dit schip). Na wat deductie hebben we een luikje naar het 'vlak' geopend. Zo heet het staal onder de vloer (leerzaam). Daar bleek minimaal 10 cm water te staan. Op een oppervlak van pak m beet 60m2 al snel 6.000 liter water. Zo, toen werd ik echt bang. Maar de buurman heeft gelukkig ook een pomp. Die is driftig gaan pompen. Het motto pompen of verzuipen speelde steeds door mijn hoofd. Inmiddels staat op het vlak nog 2mm water. Dat kan verdampen. Op de foto de opstelling. Leuk hoor tapijt maar het kan ook in de weg liggen!

boten en water

Het leven op een boot is toch altijd net effe anders dan het leven aan wal. Dit is dus één van de 'andere zaken' waar ik wel eens over zal schrijven.
Sinds het onweer van vrijdagavond pompt mijn badkamerpomp om de drie minuten. Zoals het eruit ziet, verpompt hij verder niets. In ieder geval niet het water van binnen naar buiten. Dat geeft het gevoel dat het het water dat van buiten is gekomen weer terugpompt. Het heeft me vannacht aardig uit mijn slaap gehouden. Het besef, als inderdaad water naar binnen stroomt, zo zwaar afhankelijk te zijn van de electriciteit.
Een klein trucje na een (kleren)was, heeft het probleem schijnbaar opgelost. Even afwachten.

Het leven

Soms probeer je eens wat.
En dan probeer ik aan te haken bij de cyber-ontwikkelingen die meestal langs me heen gaan. Is het een midlife-crisis, of is het het leven?
Ik ben in ieder geval (blijkt) gestart met een blog.
Zie het profiel wat de 'zin' ervan is en als je daar geen trek in hebt: ook dat is het leven!

CC